شفای بچه ی دوساله

آقای مختار شعبانی، از خادمین و ذاکرین اهل بیت (ع) نقل می کردند:

بچه ای دوساله داشتم که به شدت مریض بود. یک شب قرار شد که او را نزد دکتر ببرم. چون شب بود و بی موقع، مطب ها بسته بودند. با این حال به همسرم گفتم: شما نیاز نیست بیایید، خودم او را به بیمارستان می برم. شما فقط یک چادر یا پتو به او بپیچید، تا سرما نخورد.

بچه را به جای بردن به دکتر، مستقیما به حرم حضرت معصومه (س) آوردم و در بالای سر حضرت، روی زمین گذاشتم و خودم کنار بچه خوابیدم.

به حضرت عرض کردم: دکتر اصلی خودت هستی؛ بچه مرا شفا بده! اگر شفا نمی دهی، تو را به پدرت موسی بن جعفر (ع) و به دل پر درد جواد الائمه (ع)، از خدا بخواه جنازه ی من و بچه ام را از این حرم بیرون ببرند.

لحظه ای بعد دیدم بچه بلند شد و شروع به راه رفتن کرد و من بدون این که در این باره به کسی چیزی بگویم، او را برداشتم و به منزل بردم.

به همسرم گفتم: او را به دکتر بردم!

گفت: پس داروهایش کو؟

حرفی برای گفتن نداشتم. برای این که دروغی نگفته باشم، حقیقت را گفتم: بچه را نزد حضرت بردم و ایشان هم عنایت کردند و شفا دادند.

همسرم در حالی که گریه می کرد، گفت: در همین ساعات که شما رفتید، خوابیدم و خانمی را در عالم خواب دیدم که به من فرمود: بلند شو!

همسرت آمد و ما بچه ات را شفا دادیم.

منبع: پرتال جامع کریمه

کرامات و معجزات حضرت فاطمه معصومه (س) از زبان خادمین حرم