“سفارش یک شهید“

یکی از پرستاران دوران دفاع مقدس می‌گوید:

یادم می ­آید یک روز که در بیمارستان بودیم، حمله ی شدیدی صورت گرفت؛ به‌طوری‌ که از بیمارستان‌های صحرایی هم مجروحان بسیاری را به بیمارستان ما منتقل می­ کردند. اوضاع مجروحان به‌شدت وخیم بود. در بین همه ی آنها، وضع یکی از مجروحان خیلی بدتر از بقیه بود. رگ­ هایش پاره‌پاره شده بود و با اینکه سعی کرده بودند زخم­هایش را ببندند، ولی خون‌ریزی شدیدی داشت. مجروحان را یکی‌یکی به اتاق عمل می ­بردیم و منتظر می‌ماندیم تا عمل تمام شود و بعدی را داخل ببریم.

وقتی که دکترِ اتاق عمل این مجروح را دید، به من گفت: «او را به اتاق عمل ببرید و برای جراحی آماده ­اش کنید.» من آن زمان، چادر به سر داشتم. دکتر اشاره کرد که چادرم را در بیاورم تا راحت­ تر بتوانم مجروح را جابه‌جا کنم. همان موقع که داشتم از کنار او رد می­شدم تا بروم توی اتاق و چادرم را دربیاورم، مجروحی که چند دقیقه­ ای بود به هوش آمده بود، به‌سختی گوشه ی چادرم را گرفت و بریده‌بریده و سخت گفت: «من دارم می‌روم که تو چادرت را در نیاوری. ما برای این چادر داریم می­ رویم.» این را گفت و درحالی‌که چادرم در مشتش بود، شهید شد. از آن به بعد، در بدترین و سخت ­ترین شرایط هم چادرم را کنار نگذاشتم.

بیست و چهارم ذی الحجه روز مباهله و روز نزول آیه ی تطهیر، بر تمامی مسلمانان تبریک و تهنیت باد.

روزی تمام روستاییان تصمیم گرفتند که برای بارش باران دعا کنند ، در روزی که برای دعا کردن همگی دور هم جمع شدند ، تنها یک پسر بچه با خود چتر به همراه داشت.

‘’ این یعنی ایمان ‘’

کودک یک ساله ای را تصور کنید ، زمانی که شما او را به هوا پرتاب می کنید ، او می خندد ؛ چرا که می داند شما او را خواهید گرفت.

‘’ این یعنی اعتماد ‘’

هر شب زمانی که به رختخواب می رویم ، با اینکه هیچ اطمینانی نداریم که فردا صبح زنده برمی خیزیم ، ساعت را برای فردا کوک می کنیم.

‘’ این یعنی امید ‘’